Türk şiirinin ince ruhlu şairi Cahit Zarifoğlu; yalnızlığı sevmesiyle, dostlarının arasında bile derin düşüncelere, farklı diyarlara dalıp gitmesiyle tanınırdı. Kendi kendine yetmeyi önemli bir meziyet olarak gören şair, hayatının çeşitli dönemlerinde Avrupa’da ve Türkiye’nin farklı şehirlerinde uzun seyahatlere çıkmış, buralarda ruhunu zenginleştirmiş ve birbirinden güzel şiirleriyle okuyucularına geri dönmüştür. Eserlerini üretmek için ihtiyacı olan sessizlik ve kendi halindelik arkadaşları tarafından “Aristo” lakabıyla anılmasına sebep olmuştur. Her yönden farklı bir sanatçı olan Zarifoğlu, güreşe ve pilotluğa da ilgi duymasıyla klasik şair kalıplarının ne kadar dışında bir karakter olduğunu gözler önüne serer. Cahit Zarifoğlu ne yazık ki 1982 yılında 47 yaşındayken bu diyardan ayrıldı ama şiirlerini ardında bıraktı. Buyurun, Cahit Zarifoğlu’nun ince ruhuna bir de şiirlerinden alıntılarla bakın…