“Kusursuz, mükemmel, eksiksiz” gibi kelimelerle ifade edilen güzellik algısını ters yüz eden ve yerine “kusurlu güzellik” kavramını öneren Wabi-Sabi, 1500’li yıllardan beri yaşayan, temelini Budist öğretiden alan bir felsefedir. Yavaşlamayı, sakinleşmeyi ve mütevazılığı öğütleyen, kusurlardaki kusursuzluğu görebilmeyi teşvik eden bu Uzakdoğu felsefesi hayatın farklı alanlarına uygulanabilmektedir.