Akita cinsi Hachiko’nun hikâyesi, 1924’te Tokyo Üniversitesi Ziraat Fakültesinde görev yapan Japon Profesör Dr. Hidesaburo Ueno’nun bu minik yavruyu sahiplenmesi ile başlar. Ueno, bulduğu sevimli safkan köpeğe Japoncada “sekizinci” anlamına gelen Hachiko ismini verir.

Hachiko, her sabah üniversiteye gitmek için evden metroya kadar yürüyen sahibine eşlik eder, metronun dış kapısına kadar getirdiği Profesör’ü uğurladıktan sonra da eve döner. Sabah yürüyüşleri rutin olarak devam ederken bir gün Profesör, metronun önünde Hachiko’nun kendisini beklediğini görür. Hachiko, sahibinin işten dönüşünü metro girişinde beklemiştir.

Sonraki bir yıl boyunca Hachiko, Ueno’ya sabah yürüyüşlerinde olduğu gibi akşam eve dönüş yolunda da eşlik eder. Sahibini işe uğurladıktan sonra metro istasyonunun olduğu mahallede dolaşır ve tam saat 15.00’te Profesör’ü karşılamak için her zamanki yerine döner.

Ancak bu sevgi dolu hikâye bir akşam Profesör’ün metrodan çıkmaması ile kederli bir hâle dönüşür. Gözlerini metro çıkışından ayırmayan Hachiko, bütün gece her zaman buluştukları yerde bekler. Maalesef Profesör Ueno kalp krizi geçirip hayata veda etmiştir. Aylar boyunca her akşam Tokyo metrosundaki Shibuya İstasyonu’nun kapısında sahibini bekleyen Hachiko’yu, onları tanıyan metro istasyonu müdürü ve mahalledeki esnaf beslemeye başlar. Sahibini beklemekten ümidini kaybetmeyen Hachiko’nun hikâyesi gazetecilerin ilgisini çeker ve yapılan bu haberle kısa sürede Tokyo ve ötesinde ünlenir. Birçok kişi Hachiko’yu görmek ve onu beslemek için Shibuya İstasyonu’na gelir. Hayvanseverler onu evlerine götürür ancak o yine de sahibini beklemek için götürüldüğü evlerden kaçar.

Tam 9 sene 10 ay umutla bekleyen Hachiko, 8 Mart 1935’te 11 yaşındayken metronun kapısında Profesör’ü beklediği noktada hayata veda eder. Bir sadakat simgesi olarak Hachiko’nun kürkü doldurularak saklanır. Külleri ise Tokyo’daki Aoyama Mezarlığı’nda, çok sevdiği ve beklemekten hiçbir zaman vazgeçmediği Profesör Hidesaburo Uneo’nun yanına defnedilir. Yıllar sonra Hachiko’nun doldurulmuş kürkü, Tokyo’daki Japonya Ulusal Doğa ve Bilim Müzesinde sergilenir.

Bugün Tokyo’daki Shibuya İstasyonu’nun kapısında bir köpek heykeli vardır. Bu heykel, sevginin sembolü haline gelen Hachiko’nun heykelidir. Ancak bu, Hachiko’nun ikinci heykelidir. Metro durağının girişine yerleştirilen ilk heykel, 1934 yılında Hachiko’nun katılımıyla dikilmiştir. Fakat yıllar sonra II. Dünya Savaşı’nda Japon hükümetinin cephanede kullanmak için en küçük metal parçasına bile ihtiyaç duyduğu zamanda eritilerek mühimmata dönüştürülür. Savaş bittikten bir süre sonra ülkenin sembolü haline gelen Hachiko’yu unutmayan Japonya, 1948 yılında yeni bir heykeli aynı noktaya yerleştirir. Günümüzde Tokyo’daki insanların buluşma adresi olan heykelin önü, Hachiko’nun öldüğü 8 Mart’ta hayvanseverlerin toplandığı bir adres olur.

Hachiko’nun hikâyesi Japonların belleklerine kazınır. Bir köpek ile sahibinin arasında hissedilen bu güçlü bağı ve sınırsız sadakati ölümsüzleştirmek için Profesör Hidesaburo Uneo’nun ölümünün 90. yılında Tokyo Üniversitesi Tarım Bilimi Fakültesi, üniversite kampüsüne, Hachiko ve Profesör Uneo’nun bronz heykelini diktirir.

Hachiko’nun sevgi dolu hüzünlü hikâyesi 1987’de bir Japon filmine de konu olurken, Hollywood bu etkileyici hikâyeyi tüm dünyaya duyuran filmi tekrar çeker. Profesör Ueno’yu Amerikalı aktör Richard Gere canlandırır.