İlkel veya gelişmiş herhangi bir alet olmaksızın, el, kol ve kas gücüne dayalı çamaşır yıkama dönemleri ne mutlu ki gerilerde kaldı. Göl kenarında odun külüyle yıkanan, bakır leğenlerde çitilenen veya tahta tokmaklarla dövülen çamaşır hikâyeleri, günümüzde kulağa gerçekten hikâye gibi geliyor.

Çamaşır yıkama işini, bugüne olmasa da eski dönemlere kıyasla çok daha pratik hale getiren kişi ise Henry Sidgier olmuştur. 1782’de Londra’da tasarladığı ahşap teknedeki döndürme kolu sayesinde çamaşırlar sağa sola hareket ettiriliyor, sürtünme gücü sayesinde yıkanıyordu.

Ahşap çamaşır teknesinin ardından çamaşır fırçalama tahtası bile tasarlanmıştı ama hepsi belli oranda güç harcamayı gerektiren aletlerdi. Manuel çalışmaya dayalı bu tasarımların en zor kısmı da çamaşırların elde sıkılması gerekliliğiydi. İyi sıkılmamış çamaşırların asılması ise başka bir zorluktu.

Yüz güldüren çamaşır makinesi tasarımı için elektrik motorlarının devreye girmesi gerekecekti. Alva J. Fisher’ın 1906 yılında patentini aldığı elektrikli çamaşır makinesi sayesinde çamaşırlar, sağa sola dönen metal tambur içinde yıkanır olmuştu. Fisher, icadına Thor adını vermişti.

Merdaneli çamaşır makinesi tanımı ise 1980’leri yaşamış günümüz insanına oldukça tanıdık gelecektir. Merdaneli makineler, çamaşır haznesine doldurulan çamaşırların ileri-geri hareketlerle yıkanmasına ve otomatik çalışan iki merdane arasındaki sıkma işlemine dayanıyordu.

Merdaneli çamaşır makineleri 80’lere kadar yetişmişse de icadı daha öncelere uzanıyor. Hatta 1980’lerde evlerde otomatik çamaşır makinesi görmek zordu belki ama onun da icadı 1930’lara kadar gitmekte. Otomatik çamaşır makinesinin Avrupa’ya gelmesi ise 1950’leri bulmuştur.

Günümüzde otomatik çamaşır makinesi programları her geçen gün gelişiyor, örneğin programı sonlandırmadan yeni çamaşır atabiliyorsunuz. Hatta evdeki makinenizi uzaktan kumanda edilebiliyorsunuz. Bu konuda bir sonraki aşamanın ne olacağını ise ihtiyaçlar ve zaman gösterecek.