Dünyada ilk tren 1800’lerin başında İngiltere’de kullanılmaya başlanmıştır. İlk zamanlar yük taşımacılığı yapılmış, yolcu taşımacılığı daha sonraki yıllarda gerçekleşmiştir. Osmanlı’nın bugünkü sınırlarımız içindeki demiryolu tarihi ise 1856 yılında İzmir-Aydın demiryolu hattı ile başlamıştır.

1800’lerden bu yana raylı taşımacılık bütün dünyada olduğu gibi bizde de büyük bir yol kat etti, füniküler, tramvaylar, metro ve hızlı trenler… Ve yine dünyada olduğu gibi bizde de bunların hiçbiri dumanı, düdüğü, gürültüsüyle buharlı kara bir tren kadar hatıralarımızda yer etmemiştir.

Eskiden Anadolu’nun köylerinde görülen hareket halindeki bir tren başka dünyaların varlığını bilmek, hayal edilen yerlere bir gün gidebilecek olmayı umut etmek demekti. O yüzdendir ki tren şarkılarda, türkülerde farklı duygular yüklenen yegâne ulaşım aracı olmuştur.

“Kara tren gecikir, belki de hiç gelmez…” türküsünü bilirsiniz… Birinci Dünya Savaşı zamanında yaşananları anlatmak için yazılan bu sözler gidenleri, dönmeyenleri, gelen acı haberleri anlatır.

Bir zamanlar bizi sevdiklerimize ulaştıran tek araç olan trenlerin kendine has sesi kulaklarımızda tatlı bir tını bırakır. Yıllar içinde görünüşü de oldukça değişen trenlerin özellikle de eski lokomotiflerin nostaljik görüntüsünü hemen herkesin izlemeyi sever.

Haydarpaşa Tren Garı da eski Türk filmlerinin vazgeçilmez mekânlarındandı. Anadolu’dan İstanbul’a trenle gelen insanlar garın merdivenlerinde önce bir durur, sonra kararlı bir şekilde uzun uzun bakardı “yenmek” istediği İstanbul’a…

Artık eski trenleri bugün neredeyse sadece müzelerde görmek mümkün… Bazı mekânların bahçelerinde de demiryollarının cefasını çeken emektarlar olarak sergileniyorlar. Böyle bir müzeye gitmediyseniz tavsiye ederiz, trenlerin heybetli görüntüleri sizi şaşkınlığa uğratacaktır.

Buharlı lokomotif görebileceğiniz birkaç öneride bulunabiliriz size… Selçuk’a 7 km uzaklıktaki Çamlık Açık Hava Buharlı Lokomotif Müzesi, Ankara’da TCDD Tren Müzesi, Sirkeci Garı, Rahmi Koç Müzesi…