At üzerinde oynanan bu oyunun kökeni atalarımızın göçebe geçmişine dayanır. Bilindiği üzere, at kültürümüzde önemli bir yer tutar ve bu etki spor hayatımızda da karşılık bulmuştur. Bu oyunun ilk olarak Türkler tarafından, Orta Asya’da oynanmaya başladığı düşünülür.

Atlı ciritin, askerleri ve atları barış zamanında da formda tutmak, savaş antrenmanı yapmalarını sağlamak için oynatıldığı düşünülmektedir.

Atlı cirit oyununda sporcu at üzerindedir ve elindeki cirit yani mızrak ile rakibini vurmaya çalışır. Rakiple karşılaşıldığında at üzerindeki hâkimiyeti kaybetmemek bu oyunun bir diğer zorlu yanıdır.

Oyun sırasında ciddi yaralanmaların olmasını engellemek için ciritler özel bir şekilde üretilir. 70 ile 100 cm arasındaki ciritlerin yapımında hurma, meşe ya da kavak ağacı kullanılır. Ciritlerin ucu iyice yuvarlatılır.

Atlı cirit sporu ile ilgili ilginç bir detay, oyunun merhamet duygusunu ödüllendiren kurallara sahip olmasıdır. Rakibiyle karşı karşıya kaldığı anda ona vurma şansı olmasına rağmen ona vurmayan sporcu fazladan puan kazanır.

Atlı cirit, Osmanlı Devleti zamanında da oldukça popüler bir spordu. Hatta padişahın kendisinin bile zaman zaman atlı cirit oyunlarına katıldığı bilinmektedir. Hafta boyunca antrenmanlar ve oyunlar devam etse de esas müsabakalar Cuma namazından sonra gerçekleştirildi.

İstanbul’da At Meydanı (Sultanahmet), Süvari ya da Cündi Meydanı (Kadırga – Küçük Ayasofya arası) gibi alanların dışında saraylarda da atlı cirit oynanırdı.

Günümüzde atlı cirite olan ilgi devam etmektedir. 1957 yılında atlı cirit alanındaki ilk ihtisas kulübü kurulmuştur. Özellikle Erzurum, Erzincan, Uşak, Bayburt, Ankara, Manisa, Kars gibi şehirlerimizde bu geleneksel spor hâlâ sevilerek yapılmaktadır.