Gezegenimizdeki en büyük yarasa kolonisi, Amerika Teksas’taki Bracken Yarasa Mağarası’nda bulunur. 20 milyondan fazla yarasanın yaşadığı mağaradaki yarasa sayısı dünyadaki en kalabalık şehirlerden biri olan New York’un nüfusunun iki katı kadardır. Neredeyse İstanbul’un nüfusu kadar!

Yarasalar, Antarktika dışındaki her kıtada yaşarlar.

Yarasaların yaklaşık olarak %70’i böcek ile beslenir. Ortalama bir yarasa saatte 600 adet böcekten daha fazlasını yer, bu da bir insanın bir gecede yaklaşık 20 pizza yemesine benzer. Geri kalan yarasa türleri ise meyvelerle beslenir.

Görme kabiliyetlerine ek olarak yarasalar 20 Hz – 120000 Hz frekans aralığındaki sesleri duyabiliyorken; insanlar yalnızca 20 Hz – 20000 Hz, köpekler ise 40 Hz – 60000 Hz frekans aralığındaki sesleri duyabilmektedir.

Yarasalar yaz aylarında ekilen salatalıklara gelen böcekleri tüketerek çiftçileri ekstra ilaçlama masrafından kurtarır. Yaklaşık bin yarasadan oluşan koloniler yılda 4 ton böcekle beslenir. Bu sebeple yarasalar ekosistemde önemli bir işlevi kendiliğinden yerine getirir. Bir daha yarasa gördüğünüzde korkmak yerine bu canlıların ilaçsız tarım için ne kadar önemli olduğunu hatırlayarak onlara şefkatle bakın.

Yarasalar ortalama olarak 20 yıl yaşamaktadır. Yılda bir defa yavrulamakta ve her yıl, 3 ay kış uykusuna yatmaktadır. Yarasalar kör değildir ve aslında birçok yarasa oldukça iyi görebilir; bazı türler ultraviyole ışığı bile tespit edebilir. Aynı zamanda mükemmel eko konuma sahiptirler.

Bilim insanları yarasaların ilk kez 65-100 milyon yıl önce dinozorlarla aynı anda ortaya çıktığını düşünmektedir. Bilinen en eski mega yarasalar bundan 35 milyon yıl önce yaşamaktadır. Ayrıca yarasalar uçabilen tek memeli türüdür. Yarasalar ve “uçan sincaplar” arasındaki fark ise; yarasalar nasıl uçtuklarını aktif olarak kontrol edebilirken, “uçan sincaplar” yalnızca hedefe ulaşmak için uzun bir sıçrayış yapmaktadır.