Japon bahçeleri uzun yıllar süren emeğin sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu bahçeler zenginlik ve lüks göstergesi değil, tam tersine doğa ile bütünleşme, sadelik ve tabiat sevgisini ifade eder.

Japon bahçelerinin altında yatan temel ilkelerden biri de insanın ruhundaki güzellikleri doğanın eşsiz güzellikleri ile yansıtmaktır. Günlük hayatın rutinlerinden kaçmak amacıyla değil; dağların, derelerin, bitkilerin, kayaların ve ağaçların içindeki hoşluğu ortaya çıkarmak, birlikten doğan ahengi yakalamak ve doğaya karşı duyulan hayranlığı göstermek içindir.

Japon bahçeleri insan eli değmeden, kendiliğinden oluşmuş gibi gözükse de aslında bu bahçelerde insan eli değmemiş ve tasarlanmamış tek bir alan yoktur. Biçim, renk ve duygu bütünlüğü bu sanatın ardındaki estetiktir.

Japon mimarisi minimalizm üzerine kuruludur. Basitlik ve sadelik ön plana çıkarılırken, gösterişten mümkün olduğunca uzak durulur. Bu özellikler ülkenin kültürel kimliğine dayanıp Japon estetiğini oluşturur ve bahçeler de bu ilkeler üzerine inşa edilir. Japon bahçelerinin dizaynında üç temel stil vardır. Farklılıkları ise bu stillerin altındaki ince detaylarda gizlidir.

Sansui Stili: Göletler, çağlayanlar, köprüler ve adalar gibi peyzajın elemanları ile tepecikler üzerine odaklanmaktadır. Bu stilin vazgeçilmez elemanı sudur.

Shakkei Stili: “Ödünç manzara” olarak da geçen bu stil, uzak bir manzaranın bahçe kompozisyonuna dahil edilme yöntemidir. Bir göl, okyanus, orman, büyük ağaçlar ve hatta bir mimari yapı bile “shakkei”yi oluşturan ögeler arasındadır.

Kare-Sansui Stili: Daha çok “kuru manzara bahçesi” olarak bilinir. Temel olarak Sansui stiliyle benzerdir ancak bu stilde en önemli unsur, suyun tasvir edilmesidir. Susuz bölgelerde su etkisi oluşturmak için çakıl, küçük taşlar, kum ya da kırık taş parçaları kullanılmaktadır. Suyun hareketinden kaynaklanan dalgacık ve girdaplar için tırmıkla şekil verilir, ada ve köprü gibi ögelerde su varmış gibi planlanır.