İskoçların milli çalgısı gayda Trakya, Bulgaristan ve Makedonya’nın da yerel çalgısıdır. Kuzeydoğu Anadolu’da “tulum” adıyla bilinen nefesli çalgı oğlak derisinden yapılıyor.

Yunan müziğinin önemli çalgılarından buzuki, saz enstrümanının tellerine ve gitarın perde düzenine sahip karma bir çalgıdır. Mızrap ya da penayla çalınan enstrümanın gövdesi sedef kakmalarla süsleniyor.

Rusya’nın yerel çalgısı balalayka Orta Asya Türklerinin çaldığı dombradan esinlenerek geliştirilmiş bir enstrümandır. Bu üç telli çalgı genellikle yerel şarkılara tek başına eşlik ederken orkestra içinde de yer alabiliyor.

Orta Asya’da yaşayan Türklerin hala büyük önem atfettiği kopuz o coğrafyaya ait masallarda da adı geçen bir çalgıdır. Bağlamanın atası kabul edilen müzik aleti bugün Kafkaslardan Balkanlara kadar birçok yerde görülebilir.

Çin’de ortaya çıkan ve 17. yüzyılda Çinliler tarafından Japonya saray çevresine tanıtılan koto, zamanla Japonya’nın geleneksel çalgısı haline gelmiştir. Japonlar eskisi kadar olmasa da bu mistik enstrümanı kullanmaya devam ediyor.

Avusturya ve Almanya’nın Bavyera eyaletinin milli çalgısı zither, diz ya da masa üzerine koyularak çalınabilen telli bir çalgıdır. Genellikle parmakla çalınan enstrüman mızrapla da çalınabiliyor.

Hintlilerin yerel çalgısı sitara günümüzde Batı ülkelerinde de ilgi gösteriliyor. Mistik bir sese sahip bu uzun saplı telli çalgı aslında İran ve Afganistan bölgesindeki bir çalgıdan türetilmiş.

Kökleri Yunan mitolojisine dayanan ve bizim pan-flüt adıyla bildiğimiz enstrüman için bir değil birçok ülkenin yerel çalgısıdır diyebiliriz. Pan-flüt, Güney Amerika’da Peru başta olmak üzere, Avrupa ve Asya’da kimi ülkelerin kültürlerine çoktan yerleşmiş durumda.