Papağanların insanlar gibi ses telleri bulunmaz, onlardan duyduğumuz kelimeler kuşlara özgü bir formda olan östaki borularından çıkar. Papağanların genetik olan taklit yetenekleri eğitildikleri zaman çok daha belirginleşir. Ve çenesi en düşük papağan hangisi diye sorarsanız, size hemen gri papağan olarak da bilinen jako’yu gösterebiliriz.

Endonezya’ya özgü olan lori de taklit yeteneği oldukça iyi olan bir kuştur hatta lakabı da “geveze”dir. Lori dâhil olmak üzere papağanların genel olarak iki beslenme şekli bulunur: Biri tohum ve çekirdek ağırlıklı, diğeri ise meyve ve sebze ağırlıklı beslenmedir. Fakat bazı türler salyangoz, böcek gibi hayvansal besinler de alabilmektedir.

Papağan dünyasına ait bilgilerden biri de eşlerin birbirine bağlı olduğudur. Uçarken de genellikle çift olarak ya da gruplar halinde hareket ederler. Fotoğrafını gördüğünüz çift ise anavatanı Orta ve Güney Amerika olan macaw’lardır. Aslında bu türün yeşil kanat, mavi göğüs, mavi baş diye isimlendirilen çeşitleri vardır ama en çok bilineni kırmızı macaw’dır.

Avustralya’ya özgü kakadugiller ise oldukça geniş bir ailedir ve en ünlü üyeleri galah kakadulardır. İsimlerini Aborjin dilinden alan galahlar ülkemizde gül kakadu diye de bilinir ve göğüsleri kırmızı/roze rengindedir. Doğada yaşayan diğer papağanlar gibi bu kakadular da ağaç kavuklarında ve ağaç tepelerinde yaşarlar.

Adını, palmiyeyi andıran tepe tüylerinden alan bu kakadu ise oldukça iri yapılı ve en iri gagalı papağandır. Ve daha ilginç özelliği ise yüzündeki kırmızı bölgenin heyecanlandığı zaman mavi renge dönüşmesidir. Palmiye kakadular da ailenin diğer türleri gibi farklı sesler çıkarabilir, çok iyi ıslık çalabilir ve büyük çığlıklar atabilirler.

Bir diğer kakadu türü corella ise düz beyaz tüyleriyle oldukça sade bir görünüme sahiptir. Buna karşılık evde beslendiğinde en çok ilgi isteyen papağan türlerinden biridir. Oyun oynamayı çok seven corella beklediği ilgiyi görmediğinde huysuz tavırlar sergileyebilir. Bu nedenle bulunduğu alanın oyuncaklarla donatılması tavsiye edilmektedir.

Fotoğrafta gördüğünüz papağanlar, adı üstünde, kafaları bir şahini andırdığı için ülkemizde de şahin başlı papağan olarak bilinirler. Anavatanı Güney Amerika olan şahin başlılar, boyun kısmına kadar uzanan mavi ve kırmızı renkteki tüylerini tehlike hissettikleri anda dikleştirirler. Son derece sosyal olan bu türün ortalama yaşam süresi 40 yıldır.

Ortalama yaşam süreleri 30 yıl olan eklektus papağanları ise Güney Pasifik’e özgü bir türdür. Sosyal, meraklı ve uyum sağlama yeteneği gelişmiş olan bu papağanlar iyi eğitildikleri takdirde evlerde nispeten kolay bakılabilen türlerdendir. Elbette diğer papağanlar gibi yaşam alanlarının geniş tutulması ve beslenmeleri konusunda oldukça titiz olunması gerekmektedir.