Ramazan boyunca fırına sürülen çörek otlu pideler dükkânların önünde uzun kuyruklara neden olur. Pidelerin sadece kokusu bile 7’den 70’e herkes için beklemeye değerdir ve akşam ezanı yaklaşırken yolu en çok gözlenenler o pideleri getirecek kişilerdir.

İftar ve sahur vakitlerini gün gün, dakika dakika belirten “imsakiye”ler de ramazan ayına özgüdür. Evde, iş yerinde, okulda, sosyal medyada “İftar bugün kaçta?” sorusunu bir imsakiyeye bakarak cevaplandırmak tarif edilemeyecek tatta bir faaliyettir.

İftar vaktine yaklaşan saatlerde sokaklarda bir koşuşturma, yoğun bir trafik yaşanır ki bazen bu yüzden iftar sofrasına zamanında yetişmek mümkün olmaz. Böyle durumlarda bir zeytin ya da bir hurmayla oruç açmanın ve evde bekleyen sofranın düşüncesiyle teselli bulmanın keyfini ancak yaşayanlar bilir.

Gümbür gümbür patladı mı yerden zıplatan iftar topu ramazan boyunca hevesle beklenen bir sesti. Top patlayınca sessizliğe bürünen hava çatal-kaşık sesiyle şenlenirdi. Bu uygulama kimi yerlerde devam ediyorsa da tutulan oruçlar artık daha çok minarelerden yayılan ezan sesiyle açılıyor.

Özen gösterilmiş iftar sofraları dünden bugüne değişmeyen bir gelenek, ramazan ayının alametifarikalarıdır. Ve bu leziz sofralar aileyle, dostlarla hatta yabancılarla paylaşıldığında daha çok anlam kazanır.

Ramazan ayının geleneklerinden biri de eskiden yağ dolu kandillerle günümüzdeyse elektrikli ampullerle yazılan mahyalardır. Büyük camilerin minarelerinin arasında güzel sözler ay boyunca salınarak geceyi aydınlatır.

Ramazan ayının resmi tatlısı güllaç narlı, fıstıklı, cevizli, meyveli nasıl yapılırsa yapılsın sevilir. Hepimiz en iyi güllacı kendi annemizin yaptığından emin olsak da ramazan boyunca restoran ve pastanelerde bu hafif tatlıyla karşılaşmak ayrıca mutlu olma sebebidir.

Geleneksel seyirlik oyunlarımızdan Karagöz ile Hacivat’ın ramazan akşamlarını nasıl da şenlendirdiğini hatırlıyor musunuz? Televizyon ekranında ya da çarşılarda izlediğimiz perdelerde Hacivat Karagözü’ü sahneye şöyle çağırırdı: “Yar bana bir eğlenceee, aman bana bir eğlence!” Karagöz’den de şöyle cevap gelirdi: “Geliyor kafana düdüklü tencere!” Bu eğlenceli gösteri günümüz ramazanlarında da (nadiren de olsa) yaşatılıyor.

Eskiden insanları uyandırmak için sadece davulun tokmağını değil manileri de kullanırmış davulcular… Şimdilerde sayıları azalmış olsa da sahur yaklaşırken güne hazırlıksız başlamayalım diye sokak sokak, ayın sonlarına doğru bahşiş için ev ev dolaşırlar.

Ramazan ayının olmazsa olmazlarından biri de iftar yemeklerinin hazmını kolaylaştırırken ağzımızı tatlandıran şerbetlerdir. Menekşelisinden vişnelisine, safranlısından güllüsüne, meyve ve baharat aromalı bir serinlik sunan şerbetler…

Sahurda hafif yiyeceğinize dair kendi kendinize söz verseniz de iftardan arta kalan lezzetli yemekleri geri çevirmenin oldukça zor olduğu bilinen bir gerçektir ama kişiye tüm gün enerji verecek yakıt olduğu için de elbette çok önemlidir.