Yukarıda söylediğimizi çürütüyor gibi olacağız ama gerçek şu ki kar kristalleri aslında beyaz değil yarı saydamdır. Beyaz görünmesinin nedeni ise kar kristallerine çarpan farklı dalga boylarındaki ışınların eşit derecede yansımasıdır.

Kar kristallerini ilk kez fotoğraflayan kişi Amerikalı fotoğrafçı Wilson Alwyn Bentley olmuştur. 50 yıl süren çalışması, her biri altıgen de olsa hiçbir kar tanesinin ne biçim ne boyut olarak birbirine benzemediğini ortaya koydu.

Çapı 2-4 mm olan bir kar tanesi ortalama büyüklükte bir tanedir. 1887 yılında Guinness rekorlar kitabına giren kar tanesinin çapı ise 38 cm olarak ölçülmüştür. Bu görkemli kar, ABD’nin eyaleti Montana’da yeryüzüne düşmüştü.

Bakmayın bizim sürekli “kar tanesi” dediğimize, kar, sulu sepken yani yağmurla karışık da yağar, bulgurcuklar halinde de. Ama yeryüzüne düştüğünde hepsi birleşip büyük beyaz örtüyü oluşturur, o zaman biz de “kar taneleri yağmış” değil “kar yağmış” deriz.

Bu sessizliğin nedeni karın gözenekli yapısıdır. Bu yapı ses dalgalarını soğurur ve molekülden moleküle çarparak ilerlemesine engel olur. Buna karşılık kar donarak buz haline geldiğinde ses dalgalarını tamamen yansıtır ve daha da uzaklara gitmesini sağlar.

Eskimoların kullandığı “iglo”ları yani evleri bilirsiniz… Sıkıştırılmış kardan yapılan bu evlerin duvarı, sesi ve soğuğu içeri geçirmeyen oldukça iyi bir yalıtkandır. Vücut ısısı da ortamı ısıtarak “iglo”nun dışarıdan çok daha sıcak, hatta ev sıcaklığında olmasını sağlar.

Kış aylarının en güzel tarafı kara istediğimiz gibi şekil vererek yaptığımız kardan adamlardır. Bu beyaz adamların ortaya çıkış tarihinin Orta Çağ’a kadar uzandığı, insanların vermek istedikleri herhangi bir mesajı kardan adamlara verdikleri şekillerle ilettiği biliniyor.