Menengiç kahvesi, özellikle Siirt ve Mardin’de yetişen menengiç isimli bitkinin meyvelerinden yapılıyor. Olgunlaştıkça kırmızıdan yeşile dönen meyveler toplanıp kurutulduktan sonra kavruluyor ve içimi yumuşak menengiç kahvesi olarak önümüze geliyor.

Ege Bölgesi’nde en hasını içebileceğiniz dibek kahvesinin farkı öğütülme biçiminden geliyor. İçi oyuk taş havanlarda, yani dibeklerde dövülerek elde edilen kahve yoğun kıvamlı olmasına rağmen oldukça yumuşak içimli…

Kahve kokusunun damla sakızı kokusuyla yarıştığı aromalı bir çeşittir. Bildiğiniz gibi damla sakızı, sakız ağacının gövdesinde bulunan reçinenin güneşte kurutulmasıyla elde edilen ve kullanım alanı oldukça geniş bir lezzettir. En çok yakıştığı yerlerden biri de şüphesiz ki Türk kahvesidir.

Güneydoğu Anadolu’ya özgü mırra, klasik Türk kahvesi çekirdeklerinin özel kahve güğümlerinde birkaç defa demlenmesiyle elde ediliyor. Kulpsuz fincanlara birkaç yudumluk koyulan kahve oldukça sert ve acı… Zaten mırra adı da Arapçada “acı” anlamına gelen “murr” kökünden geliyor.

Türk kahvesinin üstüne iki-üç çay kaşığı kaymak konularak yapılan Tatar kahvesinin diğer çok önemli farkı ise sunumu… Bu kahve mutlaka yemekten önce ve kahve fincanlarından büyükçe olan “tostakay” isimli fincanda servis edilmeli…

Süvari kahvesi Ege Bölgesi’nde de içilmekle birlikte özellikle Adana ve Mersin’de tercih edilir. İnce belli çay bardaklarında servis edilen kavrulmuş kahve oldukça koyu ve serttir. Adana’daki diğer adı ise “gar kahvesi”dir.

Kahve çekirdeğinin çifte kavrulmasıyla elde edilen Hatay kahvesi de yoğun ve sert içimlidir. Kokusunu birkaç sokak öteden bile duyabileceğiniz bu kahvenin en iyisini elbette Hatay’a gittiğinizde içebilirsiniz.

Manisa’ya özgü kahvelerden cilveli kahve sadece görüntüsüyle insanın keyfini yerine getirmeye yetiyor. Köpüğün üstüne öğütülmüş badem konulan cilveli kahve bir tatlı kaşığı ile servis ediliyor. Bademlerin dibe çökmeme nedeni ise çifte kavrulmuş kahve çekirdeği…